top of page

Nerede olursak olalım aynı gökyüzüne bakıyoruz - Editörden

Yaz, dünyanın dört bir yanına dağılmış bizler için yalnızca bir tatil dönemi değil; bir kavuşma mevsimi. Kimimiz uzun süredir görmediğimiz anne babamıza, kimimiz çocukluk arkadaşlarımıza, kimimiz ise artık her şeyin biraz daha yabancılaştığı memleketimize dönüyoruz. Bavullarda hediyeler, kalpte özlem ve akılda soru işaretleriyle…


Türkiye’ye her dönüşte yaşanan o tanıdık-yabancı his, göçmenliğin en derin yüzlerinden biri. Bir zamanlar her köşesini bildiğimiz sokaklar şimdi bize sorular soruyor: “Sen burada mı büyüdün gerçekten?” Çünkü zaman geçiyor; biz dönüyoruz ama şehirler değişiyor, insanlar değişiyor, biz değişiyoruz. Oysa hafızamızda hâlâ çocukluğumuzun yaz akşamları, ailece yapılan sahil yürüyüşleri, karpuz kokusu, belki bayram sabahlarının telaşı var.


“İnsanın evi, döndüğünde aynı kalandır” demiş bir yazar. Ama biz biliyoruz ki göçmenlik, ev kavramını bölüyor: Aklımız başka yerde, kalbimiz başka bir yerde kalıyor çoğu zaman. Gittiğimiz yerle hatırladığımız yer örtüşmeyince, arada bir boşluk doğuyor. O boşluk belki de hep yarım kalan bir aidiyetin yankısı. Bazen “Artık nereye aitim?” sorusu sessizce içimizi yokluyor. Türkiye’ye dönüş, bir tür yüzleşme oluyor: Hem kendimizle hem geçmişimizle.


Yine de eninde sonunda sevdiklerimize sarılabiliyorsak tüm mesafeler hızla siliniyor. Bazen bir bakış, bir sofra, bir kahve fincanı bile her şeyi anlamlı kılıyor. Göçmenlik zor; kalbin bağ kurduğu yerleri unutmak imkânsız. Ve yaz, işte tam da bu bağı yeniden örmek için bir fırsat sunuyor bize.


Bu sayımızda, yine dünyanın farklı yerlerinden gelen ilham verici öykülerle, hepimizin yüreğinde bir yerlerde taşıdığı ortak duygulara dokunmak istedik. Her hikâye, bir parçanızı bulabileceğiniz bir ayna belki de. Tatilde kucaklaşan aileler, yıllar sonra aynı balkonda içilen bir çay, değişmiş ama tanıdık bir mahalle sesi…


Yaz geçer, valizler kapanır, vedalar yine zor olur. Ama biliriz ki, nerede olursak olalım, aynı gökyüzüne bakıyoruz. Ve bu gökyüzü, bizi birbirimize bağlamaya devam ediyor.


Sevgiyle,

bottom of page